بازدلم برایت تنگ شد وسراغ گلدان کوچک خانه مان رفتم ومثل همیشه  فقط به درد دلهایم گوش داد وهیچ کلامی ازکلام بر نیاورد،از قاصدکها سراغت را گرفتم هیچ نگفتند،به ماهی های حوض خانه نگریستم با زبان خود دعا میکردند وازاشک چشمانشان تمام حوض پرازاب شده بود.
کاش گلدان کوچکمان سخن میگفت .
کاش قاصدکها پیامی میآوردند.
کاش اینجا همه با هم مهربان بودند.
کاش عطر یاس تمام کوچه را فرامیگرفت.
کاش کربلا اینجا بود............کاش...............
آنقدر حرف دارم که نقطه چین هم توانایی نشان دادن نوشته هایم را ندارد.
آنقدر خسته ام که حتی میلی به زندگی هم ندارم.
راست میگویم اگر حسرت دیدارت را نداشتم تا کنون استخوانهایم هم پوسیده بود.
اگر شوق وصالت را نداشتم تا الان زیر خرمنها خاک ..............
آنقدر مردم قسم دروغ خورده اند که دروغ بالا میاورند.
آنقدر شهر شلوغ شده که مردم خودشان راهم گم کرده اند تا چه رسد به شما.
انقدر پیچ خم خیابانها و کوچه ها زیاد شده وبرجها سقف اسمان را شکافته اند که همه قبله را گم کرده اند.
وقتی به بچه ها میگویم آسمان آبیست میخندند،باور نمی کنند که درختان سبز بودند.
تورا به آوای باران قسم بیا وآسمان شهرمان را آبی کن.
تورا به دل نوازی درختان قسم بیا و سبزی زندگی را نشانمان بده.
بیا و پرستو ها را شاد کن.
بیا.

یا علی مددی